...این یادداشت ها را برای تو می نویسم

اصلا حرف که میزنه کلافه میشم . قبل از اینکه راه بیوفتم میپرسه کجام و برنامه ی امروزم چیه ؟ میگه مراقب خودم باشم . میپرسه چه ساعتی برمیگردی ؟ بیام دنبالت؟میگم که خودم ماشین دارم ... باز میپرسه دیر میرس ...این یادداشت ها را برای تو می نویسم...

حالا بگذریم از اینکه چون زندگیم روتین شده اعصابم بهم ریخته ،من

از دوستام دور میشم مریض میشم :(

آدم های جدید هم که اصلا حرفش رو نزن -_- 

مری که قرار بود این هفته ببینمش ولی پیش اومد و یهویی رفت استانبول. .

مهی هم که تا میایم بهش بعد از کلاس برسم شب شده باید برگردم خونه که

به کارای اینجام برسم ...

ولی واقعا زندگی کردن همزمان تو دو شهر متفاوت سخته :| یعنی اگر خوابگاهی

یا یه همچین چیزی بودم باز راحت تر بود ... اما اینجوری همش باید نگران

کارای یه طرف باشم :-/ همش در حال بدو بدو ...

...این یادداشت ها را برای تو می نویسم...

من باب مبحث خشکی پوست و معضلاتش باید خدمت تون عرض کنم

که سه ساعته با حوله نشستم و دارم فکر میکنم چرا یه دستگاهی نمیسازن

که بتونیم باهاش کمرمون رو لوسیون و روغن بدن بزنیم :| 

 

...این یادداشت ها را برای تو می نویسم...

انقدر دنبال کار گشتم دیوونه شدم :/ 

یه مدت بی‌خیال شده بودم و به فکرش نبودم اما باز احساس بی فایدگی

و خجالت میکنم ... 

...این یادداشت ها را برای تو می نویسم...

چند سال پیش ، یه روزی اومدم و گِله کردم که میترسم از ایران بره ویه خواهر ، دوست ، دختر عمو و یک عزیز رو از دست بدم ... با اینکه یه شهر دیگه زندگی میکرد و شاید دیر به دیر هم رو می دیدیم ،فکر رفتنش غمگی ...این یادداشت ها را برای تو می نویسم...